Impulsem do wybudowania klasztoru kapucyńskiego w Rumburku był testament właściciela majątku rumburskiego Franza Eusebiusa hrabiego z Pötting, z 1662 roku. W testamencie owym zobowiązał spadkobiercę pod groźbą utraty majątku do wybudowania klasztoru kapucyńskiego dla 12 zakonników „jako podziękowanie Bogu za dobrobyt“.

W testamencie nie zapomniał również o założeniu bogatej biblioteki, w Hiszpanii zaś zamówił obraz ołtarzowy do kościoła klasztornego. Dziedzicem został w 1679 roku jego kuzyn, zasiadający w radzie izby dworskiej Johann Sebastian z Pötting, który następnie rozpoczął przygotowania do budowy. Dwa lata później sprzedał majątek wraz z zobowiązaniem księciu Antonowi Florianowi z Liechtenstein. Budowa miała miejsce w latach 1683-1685 zgodnie z planem budowniczego P. Georgia Monacensia z Monachium. Kościół św. Wawrzyńca został wyświęcony 09.04.1690 r. przez biskupa z Litomierzyc Jaroslava Ignaca hrabiego von Sterneberg. Powstanie klasztoru kapucyńskiego przy kościele św. Wawrzyńca wzbogaciło życie duchowe w Rumburku i szerokiej okolicy.

Kapucyni byli obecni w Rumburku niecałe 300 lat – od założenia klasztoru aż do jego likwidacji w 1950 roku. W ramach „Akcji K“ zgodnie z planami ówczesnej Służby Bezpieczeństwa przemocą doszło do likwidacji wszystkich męskich klasztorów w Czechosłowacji. Po likwidacji klasztoru kościół św. Wawrzyńca służył czechosłowackiej i prawosławnej cerkwi, od roku 1957 ponownie katolikom. W budynku klasztoru od roku 1994 ma swoją siedzibę Miejska Biblioteka w Rumburku.